Cantus Home - Voorwoord - Geschiedenis - Kist der Verschrikkingen

De Kist der Verschrikkingen

Vroeger
In een grijs verleden stal Prometheus het vuur van de oude Griekse Goden en stelde het ter beschikking aan de mensheid. Het gebruik van vuur was tot dan voorbehouden aan de Goden, en nu speelde die lagere levensvorm mens er ineens mee. Dat riep natuurlijk om wraak. De bewoners van de Olympus gaven de broer van Prometheus een kist. De doos van Pandora, want zo heette de kist, bevatte naar men Prometheus' broer vertelde allerlei prachtige geschenken waar de mensheid net zoveel aan zou hebben als aan vuur. Epimetheus, begerig net zo beroemd te worden als zijn broer, zag zijn kans schoon de mensheid vooruitgang te brengen. Maar ja, hij heette niet voor niets Epimetheus, dus doorzag hij de list der Goden niet. De kist met Alle Geschenken, bleek het kwaad, jaloezie, ruzie, en alle andere nare eigenschappen te bevatten, die vanaf die dag tot de menselijke eigenschappen gerekend mogen worden. Uit frustratie over de loer die de Goden hem hadden gedraaid smeet Epimetheus de kist van de goden in zee. Pas daarna bedacht hij, dat hij voor die kist bij de plaatselijke handelaar in antiek een mooie prijs had kunnen krijgen. Maar ja, zoals gezegd, hij heette niet voor niets Epimetheus.

Het in zee smijten van iets dat aan de Goden toebehoort, ook al betreft het een houten kist, kan natuurlijk niet onbestraft blijven. Epimetheus kwam dan ook jammerlijk aan zijn eind, en ook met de hele Griekse beschaving was het al spoedig gedaan.De Griekse goden zochten nog enige tijd naar de verdwenen kist. Zelfs Poseidon, die toch aardig hoort te weten wat er in zijn tuinvijver, de Middellandse Zee, allemaal gebeurt, kwam de kist van pandora niet meer op het spoor. Na enige tijd gaven de Goden de zoektocht op. Ze hadden wel belangrijkere zaken te doen, zoals het hoofd bieden aan de opkomende goddelijke concurrentie uit Italië. De kist van pandora bleef op zee, en spoorloos, al ging er in een klein moerasland in het noorden enige tijd een gerucht dat er ene Grotius mee ontsnapt was uit gevangenschap.

Onlangs
Tientallen eeuwen later, zo'n 1995 jaren na de geboorte van een Joodse sekteleider, spoelde de kist van pandora eindelijk aan op de kust van het Iberisch schiereiland. Enkele dagen lag de kist daar, onopgemerkt door de plaatselijke bevolking, te drogen en te bleken in de zon. Uiteindelijk passeerde een kleine groep noorderlingen, keurig doch zomers in het pak gestoken. Deze noordelingen, aan hun rugpanden te herkennen als Leeden van het Moresgenootschap Ius Sanctus beseften, in tegenstelling tot een Griekse naïeveling uit de Oudheid, terstond wat het met deze kist op zich had. Zij namen de kist van pandora mee en vertaalden zijn naam in hun eigen taal: De Kist der Verschrikkingen.

Met enige sluwheid wisten zij de Kist der Verschrikkingen naar hun land van herkomst te krijgen. Zij gebruikten hiervoor de inmiddels ook in drugskringen gebruikelijke methode smokkelwaar mee te geven aan argeloze toeristen die vervolgens onwetend van wat zij bij zich hebben de grens oversteken. Aldus in Nederland aangekomen, werd de Kist der Verschrikkingen met zorg gerestaureerd. Boenwas, gul glimmend hang en sluitwerk, als ook een gegraveerde naamplaat, kortom kosten noch moeite werden gespaard om de Kist der Verschrikkingen weer in oude glorie te doen herstellen.

Nu
Tegenwoordig krijgt de Kist der Verschrikkingen weer regelmatig de kans met zijn inhoud de mensheid te geselen. Bij elke Cantus is de Kist der Verschrikkingen de bron van alle denkbare straffen die de deelnemende leden van de corona treffen. De Ab-actis is de enige persoon ter wereld die de Kist kan openen zonder zelf te worden getroffen door de gruwelen die hij daarin aantreft. Hij is ook de enige die staat tussen u en de Kist, hij is het namelijk die telkenmale de Kist er van weet te overtuigen dat het verstandiger is slechts één gruwel per keer over de mensen uit te storten, in plaats van de gehele inhoud. Hij is de enige die de kracht van de Kist weet te beteugelen.

Weest u dus de volgende keer dat u oog in oog met de Ab-actis staat dankbaar. Dankbaar dat het bij een adje scheerschuim met sambal, een broodje kattevoer, of een pulletje azijn blijft.
Als het aan de Kist der Verschrikkingen lag keerde u waarschijnlijk nooit van een Cantus terug.

Cantus Home - Voorwoord - Geschiedenis - Kist der Verschrikkingen